Bakken is altijd al mijn lust en mijn leven geweest. Ik heb een oud bakboek van mijn moeder, dat ik eigenlijk niet meer uit de kast kan pakken, omdat het van ellende uit elkaar valt. Natuurlijk heb ik ook andere boeken waaruit ik experimenteer. Maar dit weekend liep ik in de het huis van de bijtjes (…) een bakboek tegen het lijf, waarin de klassiekers vermeld zouden staan. Omdat ik dit boek ook allerlei vullingen voor taarten vermeld stonden, heb ik het meegenomen en zit ik er al het hele weekend in te bladeren…

Sinds ik ben begonnen met het decoreren van taarten heb ik niets ‘normaals’ meer gemaakt en dat vind ik soms wel jammer. Vandaar dat ik zojuist een erg snel receptje heb uitgeprobeerd. Eén van de ingredienten vinden (waarvan ik zeker wist dat ik het nog had, maar waar….?) duurde bijna langer dan het maken van het geheel, amper 15 minuten!

De moeilijkheid van het hele recept is overigens om het lang genoeg te laten afkoelen na het bakken, de kokosrotsjes bleken namelijk ook nog eens heel lekker te zijn. Een typisch voorbeeld van een win-win situatie, toch?

Tijdens het nadenken over een pakkende titel, werd ik bovendien nog op het idee gebracht om dit eens te maken gecombineerd met chocolade. Voor het ultieme bountygevoel zeg maar.  Wordt dus zeer waarschijnlijk nog wel eens vervolgd…